Jestem dobrym obserwatorem ludzkich zachowań i zaobserwowałam w ostatnim czasie dość śmieszny fakt. Jeżeli już człowiek czegoś nie usłyszy, dla przykładu jakiegoś żartu, a Ci się śmieją to on śmieje się także. W zdecydowanej większości przypadków nie stać go będzie na pytanie o powtórzenie żartu.  Zaobserwowałam takie reakcje u siebie,  własnego chłopaka i u innych osobistych znajomych. Zastanawiam się dlaczego znakomita większość ludzi reaguje w tej chwili w ten sposób.  Praktycznie żadna osoba nie jest w stanie się wyłamać i zapytać o co chodziło. Dlaczego jesteśmy tak uzależnieni od tłumu, od tego, co powie społeczeństwo, czemu nie potrafimy być kreatywni wyłącznie ślepo za kimś podążamy? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Priorytetową odpowiedzią jaka przychodzi mi do głowy jest fakt, że człowiek jest to zbudowanie stadne. Utrzymanie się w dziale jest to jeden z ludzkich priorytetów, bo jako zwierze, człowiek nie lubi działać sam. silosy . Kiedyś interesowały mnie bardzo sprawy ludzkiej psychiki, zastanawiałam się nad sensem większości ludzkich reakcji. Właśnie już się tym nie zajmuję, mimo, że ten zagadnienie bez przerwy jest dla mnie zagadką. Ja też w ogromnej liczbie przypadków łapię się na tym, że zachowuję się totalnie stadnie i w znaczącej liczbie sytuacji bezmyślnie podążając za tłumem. Popadam w większości wypadków w owczy pęd, kiedy jest na coś moda i sama w sumie nie wiem, kiedy z uwagą cos takiego się ze mną dzieje. Kiedyś sama śmiałam się z ludzi goniącymi za modą, dzisiaj sama biegnę w tym wyścigu. Nie potrafię się wyłamać i nosić czegoś innego, nie mam swojego specjalnego stylu.  W sumie chciałabym kiedyś spróbować, jak to jest się przełamać, ale boję się rekcji innych na moje zachowanie i to jest w chwili obecnej kolejna obserwacja, jakiej dokonałam- niepewność przed oceną tłumu; oceną innego zachowania, inności, unikalności.