Tradycyjne japońskie sztuki walki od wieków stanowią ważny element kultury i duchowości Japonii, a ich praktykowanie wykracza poza zwykły trening fizyczny. Kyujutsu i Kyudo to dwa pojęcia odnoszące się do sztuki łucznictwa japońskiego, które łączą w sobie technikę, dyscyplinę i elementy filozoficzne. Kyujutsu, uznawane za bojową formę łucznictwa, skupia się na skuteczności w walce a także precyzyjnym oddaniu strzału w sytuacjach dynamicznych.

Pochodzi z epoki samurajów, kiedy łuk był jednym z priorytetowych narzędzi walki i miał znaczenie taktyczne na polu bitwy. Kyudo natomiast to współczesna metoda tej tradycji, skupiająca się na doskonaleniu ducha i harmonii ruchu, a nie na samym trafieniu w cel.

W praktyce Kyujutsu stanowi system oparty na technice i strategii, w którym istotne znaczenie ma sposób trzymania łuku, oddychanie, stabilność ciała oraz kontrola nad emocjami w momencie oddawania strzału. Trening obejmuje także naukę różnorakich pozycji i technik strzału dostosowanych do warunków bojowych. W czasach, gdy broń palna zaczęła wypierać łuk z pola walki, Kyujutsu stopniowo przekształciło się w dyscyplinę o charakterze tradycyjnym, zachowującą dawną edukację i etykietę wojowników. Z kolei Kyudo, określane na prawdę bardzo często jako „droga łuku”, ma wymiar duchowy i miły dla oka. W tej praktyce najważniejsza jest postawa, oddech, koncentracja i zgodność między ciałem a umysłem. Wynik w postaci trafienia w tarczę nie jest tu misją samym w sobie, lecz skutkiem wewnętrznej równowagi.

Kyujutsu i Kyudo, pomimo wspólnego źródła, różnią się podejściem do celu praktyki. Pierwsze zachowuje charakter techniczno-bojowy i skupia się na skuteczności działania, jednakże drugie rozwija aspekt duchowy, oparty na samodoskonaleniu i medytacji w ruchu. W Kyudo każda faza oddawania strzału ma określone znaczenie symboliczne – od przygotowania, przez naciągnięcie łuku, po wypuszczenie strzały i moment spokoju po jej wystrzeleniu. Cały proces stanowi formę ćwiczenia uważności i samokontroli. Trening wymaga precyzyjnego przestrzegania zasad, które przez wieki pozostawały niezmienne, a ich zadaniem jest osiągnięcie harmonii pomiędzy ciałem, umysłem i ruchem.

Współcześnie zarówno Kyujutsu, jak i Kyudo są praktykowane na całym świecie przez osoby zainteresowane kulturą Japonii, sztukami walki i filozofią zen. Obie dyscypliny wymagają cierpliwości, dokładności i pokory wobec procesu edukacji, a także szacunku do tradycji, z której się wywodzą. Kyujutsu zachowuje pamięć o dawnych metodach walki i kunszcie samurajów, jednakże Kyudo kontynuuje ideę duchowego doskonalenia poprzez ruch i koncentrację. Choćby różnią się zadaniem i sposobem praktykowania, obie formy łucznictwa stanowią spójny szczegół japońskiego dziedzictwa, łącząc w sobie technikę, dyscyplinę i głęboki wymiar filozoficzny.

Źródło: Sztuki Walki Gdańsk.